Funkie pochodzą z Azji,  gdzie zasiedlają w naturze cieniste górskie stoki i wilgotne lasy Japonii,Chin czy Korei. Z kilkunastu gatunków powstało ponad 6000  odmian.

W naszych ogrodach zadomowiły się na dobre  i mają wielu wielbicieli. W swojej ojczyźnie często są wykorzystywane jako roślina jadalna.Niestety lubią je też bardzo ślimaki.

Ozdobą funkii są przede wszystkim liście. Do prawidłowego rozwoju potrzebują wilgoci, tym więcej im rosną na bardziej nasłonecznionym stanowisku.

Umiarkowany cień i wilgotna gleba to idealne siedlisko dla funkii.
Roślina jest dosyć łatwa w uprawie jeśli zapewnieniami jej właściwe warunki.

Różnorodność odmian powoduje że z samych funkii można stworzyć udaną kompozycję. Szerokie liście funkii dobrze jest zbalansować roślinami o odmiennej budowie liści i zbliżonych wymaganiach np. z tawułkami lub paprociami. Lepiej unikać nadmiaru host z pstrokatymi liśćmi.

Funkii można użyć także jako rośliny okrywowej sadzonej w łanach podobnie jak konwalie.

Na cienistej i półcienistej rabacie razem z funkią sprawdzą się:

• paprocie
• zawilce japońskie,
• parzydło leśne
• tawułki
• serduszka
• miodunka
• żurawki

W bardziej nasłonecznionych wilgotnych miejscach dobrze komponują się z :

• kosaćcami
• liliowcami
• przywrotnikiem
• hakonechloą

Funkie doskonale uzupełniają krzewy takie jak: rododendrony, azalie i hortensje.

Większe ,silnie rosnące hosty można wyeksponować w otoczeniu roślin okrywowych np. runianki japońskiej czy barwinka.

Łatwa w rozmnażaniu. Rozmnażamy przez podział kęp wczesną wiosną kiedy liście pozostają jeszcze w pąkach lub jesienią po przekwitnieniu .

Wady?
Wiosna funkie późno startują. Możemy to wykorzystać do stworzenia ciekawej kompozycji z roślin cebulowych: np. szafirków i tulipanów lub narcyzów.  Również jesienią po przymrozkach szybko żółknie i więdnie.